سفارش تبلیغ
صبا ویژن

اگر واقعا قصد اپلای دارید، این کارها را «نکنید»!

 

انجام این 10 مورد، موفقیت شما در پذیرش تحصیلی را به خطر می اندازند! از انجام شان اجتناب کنید!

 

قسمت اول

 

پروسه اپلای و اخذ پذیرش تحصیلی، یک پروسه بلندمدت است. شما مجبورید کارهای مختلفی را در این دوره انجام دهید تا در نهایت موفق به دریافت نامه پذیرش از دانشگاه مد نظرتان و ادامه تحصیل در کشور هدفتان شوید. اما گاهی انجام بعضی کارها، به جای آنکه به موفقیت شما کمک کنند، فقط مانع پیشرفت شما می شوند. در ادامه به بعضی از این موارد اشاره می کنیم.

در قسمت اول، به پنج مورد از این موانع اشاره می کنیم.

 

  • شروع پروسه اپلای را به بعد از فارغ‌التحصیلی موکول نکنید!

بعضی از دانشجویان این تصور را دارند که حتما باید «بعد از» گرفتن مدرک تحصیلی شان اقدام به اپلای کنند. یعنی صبر می کنند تا فارغ التحصیل شوند و بعد تازه شروع به انجام کارهای اولیه اپلای می کنند. درست است که ارائه مدرک تحصیلی یکی از پیش شرط های ادمیشن است، اما نباید کل پروسه اپلای را معطل گرفتن مدرک تحصیلی کرد. فرایند پذیرش تحصیلی، همان طور که گفتیم یک فرایند بلندمدت است و گاهی یک سال یا بیشتر طول می کشد. بخش زیادی از این پروسه هم صرف کارهای مقدماتی مثل انتخاب کشور و دانشگاه، مکاتبه با اساتید، دادن آزمون های زبان، و … می شود که عملا هیچ کدام شان نه به مدرک تحصیلی ارتباط دارند نه لازم است بلافاصله برای دانشگاه مقصد ارسال شوند. اگر بخواهید بعد از فارغ التحصیلی اپلای را شروع کنید، ممکن است شروع تحصیل تان در دانشگاه مقصد، به 2 سال بعد موکول شود که این موضوع می تواند به مانعی برای موفقیت شما در اپلای تبدیل گردد. در حالی که اگر از ترم های آخر دوره لیسانس و یا فوق لیسانس اقدام به اخذ پذیرش کنید، به احتمال زیاد می توانید، بلافاصله بعد از پایان تحصیل، وارد مقطع بعدی در دانشگاه هدف تان شوید.

 

این پادکست را از دست ندهید!

با چه معیاری کشور و دانشگاه مقصدم را در پروسه اپلای انتخاب کنم؟

  • برای شروع فرایند اپلای منتظر کامل کردن همه مدارک نمانید!

یکی دیگر از اشتباهاتی که بعضی از اپلیکنت ها مرتکب می شوند این است که منتظر می مانند تا همه مدارک اصلی آماده شود بعد اقدام می کنند. در حالی که شما برای شروع پروسه اپلای عملا به هیچ مدرک مهم و اصلی نیاز ندارید؛ یعنی نه لازم است که مدارک زبان تان آماده باشد و نه لازم است دانشنامه های تحصیلی تان (کارشناسی یا ارشد) آماده باشند و نه توصیه نامه ها و … (همه اینها گام به گام و در طول پروسه کامل می شوند و نهایتا تا پیش از ددلاین برای دانشگاه ارسال می شوند، اما برای شروع فرایند اپلای نیازی به آنها نیست) چیزی که برای ابتدای کار واقعا ضروری است انتخاب کشور و دانشگاه های مقصد، و شروع مکاتبه با اساتید است. برای مکاتبه با اساتید هم فقط کافی است یک رزومه تحصیلی (CV) داشته باشید تا ضمیمه ایمیل های تان کنید. در مراحل اولیه پروسه پذیرش تحصیلی، نیاز است شما یک استاد پیدا کنید تا حاضر باشد مسئولیت سوپروایزری شما را به عهده بگیرد و در پروسه بررسی مدارک تان از کیس شما حمایت کند. اگر این کار را در ابتدای فرایند اپلای انجام دهید عملا نصف بیشتر راه را با موفقیت طی کرده اید!

 

 

  • تصمیم گیری و برنامه ریزی برای ادامه تحصیل تان را بر اساس اطلاعات ناقص و شایعات انجام ندهید!

یکی از آفت های اپلای، تکیه کردن به اخبار و اطلاعات نادرست دیگران است. متاسفانه ما ایرانی ها عادت داریم در مورد چیزی که اطلاعات کافی درباره اش نداریم اظهار نظر می کنیم و با این کار دیگران را به زحمت و دردسر می اندازیم. بارها از دانشجویان نظرات و مطالبی را می شنویم که اشتباه، ناقص و یا بسیار مبهم هستند. وقتی منبع خبر را می پرسیم متوجه می شویم که دانشجو این اطلاعات را از برخی دوستان، اطرافیان و به طور کلی افراد غیرمتخصص شنیده‌ و بدون تحقیق هم آن را باور کرده است. نمونه ای از این اطلاعات اشتباه اینهاست:

  • می شود بدون مدرک زبان از دانشگاه های آمریکا یا کانادا پذیرش گرفت.
  • برای گرفتن فاند از آمریکا «حتماً» باید معدل بالای 17 از دانشگاه سراسری داشته باشید، و یا برای داشتن فاند لازم است که حداقل 2مقاله ژورنال داشته باشید. در حالی که هیچ الزامی در این زمینه وجود ندارد و گرفتن فاند به مجموعه ای از فاکتورها وابسته است نه صرف معدل یا پابلیکیشن ریکورد یا دانشگاه محل تحصیل.
  • گرفتن پذیرش در آلمان منوط به داشتن مدرک ب 2 زبان آلمانی است. در حالی که این حرف هم دقیق نیست، چرا که در بسیاری موارد می توان از دانشگاه های آلمانی با مدرک ب 1 و یا حتی بدون مدرک زبان آلمانی پذیرش گرفت (داشتن مدرک زبان آلمانی برای گرفتن ویزا بحث دیگری است)
  • داشتن مدرک GRE فقط برای رشته‌های مهندسی و داشتن مدرک GMAT فقط مختص رشته مدیریت است. این هم اشتباه است و نمونه های نقض هم برای جی آر ای و هم برای جی مت وجود دارد.
  • در دانشگاه های کانادا به هیچ وجه شانس دریافت فاند برای کارشناسی ارشد وجود ندارد. در حالی که نمونه های بسیاری از دانشجویان را می توان مثال زد که از دانشگاه های مک گیل و بریتیش کلمبیا فاند مقطع مستر دریافت کرده اند.

اینها فقط نمونه ای از اطلاعات نادرستی است که بین متقاضیان پذیرش و اپلای شایع است و متاسفانه بعضی دانشجویان بر روی همین اطلاعات غلط تصمیم گیری و برنامه ریزی می کنند و با این کار آینده شان را به خطر می اندازند. لطفا برای دور ماندن از این معضل، به هیچ وجه بر اساس اطلاعاتی که از گروه های تلگرامی و اینستاگرامی، یا دفاتر مشاوره و اعزام دانشجو، و یا افراد متفرقه و غیرمتخصص دریافت می کنید تصمیم گیری و برنامه ریزی نکنید. بهترین منبع دریافت اطلاعات دقیق وبسایت دانشگاه هدف شماست، و البته دانشجویانی که پیش از شما به همان کشور یا دانشگاه هدف شما رفته اند. باقی را رها کنید!

 

  • منتظر معجزه نباشید!

اپلای یک پروسه کاملا حساب شده و دقیق است که بیشتر از هر چیز نیاز به برنامه ریزی، محاسبه، و مخصوصا سختکوشی فراوان دارد. اما بسیاری از داوطلبان، این نکته ها را نادیده می گیرند و در عوض به دنبال راه‌های میانبر می گردند! مثلاً می‌پرسند چگونه می‌شود بدون مدرک زبان از آمریکا فول فاند گرفت؟! یا اینکه چطور بدون مدرک جی آر ای در مقطع ارشد و دکترا در امریکا بورسیه شوم؟ یا اینکه چطور می توانم با معدل پایین و بدون سابقه پژوهشی به دانشگاه استنفورد بروم؟ اشکالی ندارد که ما تصمیم های بزرگ بگیریم و برای اهداف فوق العاده بزرگ اقدام کنیم، اما این فرق دارد با وقتی که بخواهیم بهترین ها را داشته باشیم در حالی که حاضر نیستیم هزینه به دست آوردن شان را بپردازیم. هدف بزرگ، نیازمند اراده قوی و محاسبه و برنامه ریزی دقیق است. لازم است همه جوانب کار را در نظر بگیرید و حساب‌شده اپلای کنید! باید برای موفقیت در پذیرش تحصیلی با افراد باتجربه مشورت کنید و سطح انتظارات خود را واقعی کنید. مثلاً درست است که داشتن مقالات پژوهشی ISI برای گرفتن فاند ضروری نیست اما نمرات بالای تافل/آیلتس و در اکثر مواقع نمره GRE مناسب، برای گرفتن فاند مهم و حتی پیش نیاز است. بنابراین، یادتان باشد: در پروسه اپلای منتظر معجزه نباشید! در این مورد خاص، هیچ راه میانبری وجود ندارد!

 

نگاهی به این دوره آموزشی بیندازید:

  • با معیارهای دیگران، کشور و دانشگاه آینده تان را انتخاب نکنید!

معروف است که می گویند نقطه شروع اپلای، تصمیم گیری قطعی برای انتخاب کشور و دانشگاه مقصد است. بله، انتخاب کشور و دانشگاه، نقطه شروع، و در عین حال، یکی از کلیدی ترین مراحل پروسه اپلای به شمار می آید. پس چطور ممکن است کسی حاضر شود این انتخاب مهم را به دیگران واگذار کند یا بر اساس معیارها و ملاک هایی که دیگران داده اند دست به انتخاب بزند؟ بعضی دانشجویان، وقتی قرار است کشور آینده شان را انتخاب کنند، به جای توجه به ملاک های مهمی مثل هزینه تحصیل و زندگی در آن کشور، یا جایگاه علمی و کیفیت آموزشی دانشگاه هایش، یا میزان دشواری در گرفتن ویزا، و یا توجه به سبک زندگی و شرایط فرهنگی و زبان مردم آن کشور و … به این فکر می کنند که فلان شخص فامیل یا فلان دوست چه نظری درباره آن کشور دارد، یا اینکه چقدر در آن کشور امکانات تفریحی و سرگرمی وجود دارد، یا فقط نگاه می کنند ببینند اغلب دانشجوها به کدام کشور می روند تا آنها هم به همانجا بروند، و یا جالب تر از همه، به این فکر می کنند که آیا کشوری که می خواهند بروند «باکلاس» است و باعث حیرت و تعجب اطرافیان می شود یا نه!؟ البته تعداد این دانشجویان زیاد نیست و مطمئنا کسی که قصد دارد برای ساختن یک آینده متفاوت، از وقت و سرمایه و انرژی و استعداد و توانش مایه بگذارد، مساله را جدی تر از اینها می گیرد.

اما با این حال، خوب است دوباره بر این نکته تاکید کنیم که انتخاب کشور در پروسه اپلای، یعنی انتخاب وطن دوم، یعنی انتخاب سرزمینی که برخلاف سرزمین مادری مان، خودمان در انتخابش دخیل و سهیم هستیم و چه بسا بعد از پایان تحصیل هم در همانجا بمانیم و یک زندگی دوم را در آنجا تشکیل بدهیم. پس مهم است که این کشور را با مهم ترین معیارها و بر اساس یک بررسی و مطالعه دقیق و حساب شده انتخاب کنیم تا بعدها پشیمان نشویم.


چطور یک موضوع مناسب برای مقاله یا پایان نامه مان پیدا کنیم؟

 

یکی از دغدغه های دانشجویان پیدا کردن موضوعات مناسب برای انجام مقاله یا پایان نامه است. ما چطور باید یک موضوع مناسب برای تحقیق مان پیدا کنیم؟ موضوعی که اولاً جدید باشد و ثانیا جای کار داشته باشد و ثالثا منابع کافی برای آن وجود داشته باشد.

پیدا کردن یک موضوع مناسب و جدید که قابلیت طرح تحقیق و پژوهش را داشته باشد البته مسأله ای است که تکنیک های خاص خود را می طلبد و لازم است در همان ابتدای کار خیلی جدی به آن پرداخته شده و شرایط و لوازم آن حتماً در نظر گرفته شود. چنانچه موضوعی را انتخاب کنیم که قابلیت های پژوهشی مناسبی نداشته باشد یا اینکه تکراری باشد و قبلاً روی آن به تعداد زیاد کار انجام شده باشد، در آن صورت ممکن است زحماتی که روی انجام یک تحقیق می کشیم عملاً به هدر می رود.

از طرف دیگر زمانی که موضوع را انتخاب می کنید، ضرورت دارد که حتماً یک معرفی مناسبی از آن موضوع انجام شود. یعنی اصطلاحاً ما یک موضوع را تبدیل به یک مسأله پژوهشی کنیم. باید بتوانیم برای آن هدف و پرسش در نظر بگیریم و فرضیه ای را در ارتباط با آن موضوع مطرح کنیم و اهمیت و ضرورت آن را مشخص کنیم. اینها چیزهایی است که ما در مسائل مقدماتی به آنها می پردازیم.

روش هایی برای پیدا کردن موضوع تحقیق

اما چطور باید یک موضوع جدید را جستجو و انتخاب کنیم؟

  • اولین مطلبی که در انتخاب یک موضوع مناسب باید در نظر داشته باشیم این است که باید موضوعی را انتخاب کنیم که دست کم علاقه و توجهی راجع به آن داشته باشیم، به همین دلیل ضرورت دارد که ما در گام اول یک مطالعه خیلی مختصر و اجمالی اما در عین حال مطالعه ای که همه ابعاد را در نظر بگیرد، در رابطه با زمینه های مورد علاقه خود داشته باشیم. ما به عنوان یک محقق، باید بتوانیم حول و حوش زمینه ها، حوزه ها و ایده های مختلفی که در حوزه کاری مان است اطلاعاتی را گردآوری کرده و مطالعه داشته باشیم تا از آن طریق بتوانیم موضوع خاصی را به عنوان موضوع پژوهشی در نظر بگیریم.
  • راه دیگر این است که ما در پایگاه ها و سایت های اینترنتی معتبر (دیتابیس های اطلاعاتی) که مقالات و پژوهش های علمی و کتاب های پژوهشی را منتشر می کنند، جستجو کنیم. قاعدتاً آخرین یافته ها و دستاوردهای رشته خود را می توانیم در آنجا پیدا کنیم. با جستجو در این منابع، قطعا می توان موضوعی که هم به آن علاقمند باشیم و هم موضوع تازه ای باشد را پیدا و گزینش کنیم.
  • راه دیگر مراجعه به تحقیقات آکادمیک است. همان طور که می دانید مقالات پژوهشی در بخش ادبیات نظری خود یک مبحث پیشینه دارند که در آنجا به آخرین کارهای صورت گرفته محققان در رابطه با یک موضوع خاص پرداخته شده است. یا خود کتاب ها و طرح های پژوهشی یا پایان نامه های ارشد و دکتری یک بخش ویژه ای دارند که یا در بخش پیشنهادات تحقیقشان و یا در منابع پایانی شان، به آخرین منابع اطلاعات و یافته های ارزشمندی که در کتب و اسناد مختلف تحقیقاتی موجود است و موضوعات جدیدی که جای کار کردن دارد می‌پردازند. اینها هم زمینه مساعدی را برای اینکه بتوانیم یک موضوع را جستجو و پیدا کنیم، به دست می دهد.
  • و نهایتاً مشورت؛ مشورت برای یک محقق ضروری است. از جمله زمان هایی که بیشترین ارزش مشورت کردن را می بینیم در همین بحث است. ما می توانیم برای پیدا کردن یک موضوع مناسب و به روز، با اساتید یا دانشجویان با تجربه، با محققان دیگر، با کتابداران کتابخانه ها مشورت کنیم و از آنها بپرسیم. در حوزه های مختلفی که به آنها علاقه داریم با دیگر محققان و اساتید بحث کنیم و اطلاعاتمان را به اشتراک بگذاریم؛ از دل این مشورت ها و تبادل نظر هاست که گاها جرقه هایی زده شده و ایده هایی شکل می گیرد که زمینه پژوهشی بسیار مناسبی دارد. بنابراین مشورت کردن را فراموش نکنید.

  • به این بسته آموزشی نگاهی بیندازید:

  • پکیج جامع آموزش پروپوزال و پایان نامه نویسی

اصطلاح شناسی اپلای

اصطلاح شناسی اپلای

اگر می خواهید اقدام به پذیرش تحصیلی از دانشگاه های خارجی کنید،

لازم است این اصطلاحات را بشناسید!

وقتی وارد پروسه اپلای می شوید به وفور با مجموعه ای از واژه ها و اصطلاحات انگلیسی برخورد می کنید که متقاضیان پذیرش، مثل نقل و نبات (درست و غلط) به زبان می آورند. ممکن است شما هم مثل من از جمله پاس دارندگان زبان شیرین پارسی باشید و خوش تان نیاید وقت و بی وقت تکه های انگلیسی را بیندازید وسط جملات زیبای فارسی. اما در عین حال، باید قبول کنیم که پروسه اپلای، پروسه ای تماما انگلیسی است و همه دانشجویانی که با آن برخورد می کنند، خواه ناخواه درگیر زبان کشور و دانشگاه مقصدشان می شوند. این موضوع ربطی به ما ایرانی ها هم ندارد، دانشجویان چینی و کره ای و روسی و هندی هم همین شرایط را دارند. بالاخره باید قبول کنیم که می خواهیم در یک کلاس بین المللی تحصیل کنیم و به همین دلیل، باید دست کم با کلیدواژه های این پروسه به خوبی آشنا باشیم. اجازه بدهید بعضی از مهم ترین اصطلاحات را با شما در میان بگذارم تا به مرور و در جریان پروسه پذیرش تحصیلی، صحبت کردن از موضوعات و مباحث اپلای برای تان راحت تر و روشن تر باشد.

اولین و مهم ترین اصطلاح در پذیرش تحصیلی، واژه اپلای (Apply) است. اپلای، به معنای مرسوم و شناخته شده اش در مباحث دانشگاهی، یعنی اخذ پذیرش تحصیلی در یک مقطع مشخص (کارشناسی، کارشناسی ارشد و یا دکتری) از یک دانشگاه خارج از کشور. پس می توان Apply را به فرایندی تعریف کرد که برای اخذ پذیرش تحصیلی از یک دانشگاه خارجی انجام می شود. اما خود شما که متقاضی این پذیرش هستید «Applicant» نامیده می شوید، و به فرایند پذیرش تان هم «Admission» گفته می شود (به همین خاطر است که آن نامه زیبا و دوست داشتنی که همه اپلیکنت ها به دنبالش هستند «Admission Letter» نامیده می شود!). در عین حال، تیمی از ارزیابان پرونده ها در دانشگاه ها تشکیل می شود تا پرونده اپلیکنت ها را مورد بررسی قرار دهند و به این تیم «Admission Committee» می گویند. شما مجموعه ای از مدارک (Documents) را بر اساس «حداقل مدارک مورد نیاز» (Minimum Requirements) در وبسایت دانشگاه مقصد آپلود می کنید که اصطلاحا به آن «سابمیت کردن» (Submit) مدارک گفته می شود و این مدارک در دپارتمان پذیرش دانشگاه (Admission Office یا Graduate Department) توسط ادمیشن کامیتی مورد ارزیابی (assessment) قرار می گیرند. اگر درخواست شما پذیرفته شود، شما اکسپت (Accept) می شوید و در غیر این صورت، ریجکت (Reject) خواهید شد (البته واقعیت این است که در برخی موارد یک حالت میانه هم وجود دارد به اسم: Conditional Accept یا پذیرش مشروط که به معنای آن است که دانشجو موقتا در این مرحله پذیرفته می شود تا در گام بعدی نواقص و اشکالاتی که در پرونده اش وجود دارد را برطرف کند. در واقعف پذیرش قطعی دانشجو در این شرایط وابسته است به شروطی که دانشگاه برایش تعیین می کند.). نکته آخر اینکه در فرایند ارزیابی پرونده شما، چند مدرک مهم مورد بررسی قرار می گیرد؛ از جمله CV یا رزومه تحصیلی شما، SOP یا انگیزه نامه شما (Statement of Purpose)، توصیه نامه یا LOR) Letter of Recommendation) ، و کارنامه رسمی دانشگاهی شما (Official Transcripts).

این اصطلاحات، فقط بخش کوچکی از واژگان متداول در پروسه اپلای است. با این حال برای شروع خوب است که با همین ها آشنا باشید. اگر پروسه اخذ پذیرش تحصیلی تان جدی شد، خواه ناخواه، خودتان به یک منبع زنده از دیکشنری اصطلاحات اپلای تبدیل می شوید!

 

امیدواریم بتوانید بهترین گزینه ها را برای ادامه تحصیل در خارج از ایران انتخاب کنید. هر سوال یا مساله ای درباره اصطلاحات  اپلای و مسائل مربوط به ادامه تحصیل در خارج از ایران داشتید می توانید از طریق فرم مشاوره رایگان، و یا بخش کامنت ها -در پایین همین نوشته- مطرح کنید تا در اولین زمان ممکن پاسخ بدهیم. موفق باشید.

به این بسته آموزشی نگاهی بیندازید:


دو روش ساده و کاربردی برای جستجو و انتخاب دانشگاه مقصد در پروسه

دو روش ساده و کاربردی برای جستجو و انتخاب دانشگاه مقصد

چطور با استفاده از گوگل و وبسایت های نمایه کننده دانشگاه ها،

بهترین دانشگاه را برای ادامه تحصیل در خارج پیدا کنید؟

 

جستجو و انتخاب دانشگاه در کشور هدف، فرایند پیچیده ای نیست و به سادگی امکان پذیر است. به راحتی می توان از طریق جستجو در گوگل و یا پایگاه های نمایه کننده دانشگاه ها و رنکینگ های اعلام شده برای هر دانشگاه، مقصد مورد نظرتان را پیدا کنید. به طور کلی برای جستجوی دانشگاه، می توانید از دو روش استفاده کنید؛

 

روش اول: استفاده از گوگل

در این روش، کافی است نام کشور هدف تان را در کنار عبارت دانشگاه و رشته مد نظرتان سرچ کنید. یعنی به این صورت:

(Best Universities in (country name) for (major name-

به عنوان مثال:

Top engineering schools in Canada for mechanical engineering

 

 

به این مقاله نگاهی بیندازید:

روش دوم: استفاده از پایگاه های نمایه کننده دانشگاه ها

وبسایت های زیادی هستند که لیست کاملی از دانشگاه ها را بر اساس شاخص های گوناگون نمایه کرده اند. مراجعه به این پایگاه های آنلاین هم روش خوبی برای جستجو و پیدا کردن دانشگاه هدف است. به طور کلی، دو دسته پایگاه برای جستجوی دانشگاه وجود دارد؛ دسته اول پایگاه های بین المللی هستند؛ به این معنا که فارغ از کشور، کل دانشگاه های کشورهای مختلف را بر اساس رشته و کشور و مقطع دسته بندی می کنند.

از جمله وبسایت های شناخته شده بین المللی عبارتند از:

usnews.com

topuniversities.com

webometrics.info

university-list.net

shanghairanking.com

اما دسته دوم پایگاه های کشوری هستند، و دانشگاه های یک کشور خاص را نمایه می کنند. مثلا ممکن است بخواهید در دانشگاه های کشور آلمان را جستجو کنید. در این صورت می توانید به دو وبسایت مشهور زیر مراجعه کنید:

Daad.de

Study-in.de

 

 

اگر بخواهید همین جستجو را در فرانسه انجام دهید می توانید به وبسایت campusfrance.org مراجعه کنید. برای جستجوی دانشگاه های ایتالیا وب سایت universitaly.it و برای جستجوی دانشگاه های آمریکا هم usnews.com فوق العاده خواهد بود.

بعد از اینکه دانشگاه هدف خود را پیدا کردید، لازم است به سراغ شرایط پذیرش و مدارک مورد نیاز برای پروسه اپلای (Minimum Reqirements) و هزینه اپلای (Application Fee) بروید که معمولا در وبسایت دانشگاه (بخش admission، یا بخش international Office، و یا قسمت apply now) قابل دسترسی است. در صورتی که به هر دلیل موفق نشدید اطلاعات اولیه مورد نیاز را پیدا کنید، خوب است به اداره پذیرش دانشگاه ایمیل بزنید. تقریبا در تمامی این وبسایت ها بخشی تحت عنوان Contact us یا عبارات مشابه برای تماس وجود دارد که شما می توانید سوالات خود را از طریق این بخش جویا شوید.

 

 

مطابقت دانشگاه با لیست دانشگاه های مورد تایید وزارت علوم

خوب است قبل از پایان این بحث، به این نکته مهم اشاره کنم که لازم است پیش از شروع پروسه اپلای یک دانشگاه خاص، حتما نام این دانشگاه را با لیست دانشگاه هایی که مدرک آنها از طرف وزارت علوم مورد تایید است کنترل کنید تاهم در زمان خروج از کشور بتوانید به راحتی نامه تاییدیه معافیت موقت سربازی و نامه دریافت گذرنامه را از وزارت علوم بگیرید و هم در زمان بازگشت، از لحاظ تایید مدارک برای شما مشکلی به وجود نیاید. یادتان باشد که اگر دانشگاهی که به شما پذیرش می دهد مورد قبول وزارت علوم نباشد اساسا آنها پرونده شما را برای معرفی به سازمان نظام وظیفه جهت دریافت اجازه خروج از کشور (چنانچه هنوز خدمت سربازی خود را نگذرانده اید) بررسی نخواهند کرد. همچنین حاضر نخواهند شد به شما نامه تاییدیه ای برای گرفتن گذرنامه بدهند. پس لیست وزارت علوم را جدی بگیرید و مطمئن باشید این کنترل دانشگاه، فواید خوبی برای شما خواهد داشت. از جمله اینکه لیست تاییدی وزارت علوم شامل دانشگاه هایی با سطح علمی از عالی تا خوب است و به شما کمک می کند گرفتار بسیاری از دانشگاه های بی کیفیت خارجی نشوید.

 

 

امیدواریم بتوانید بهترین گزینه ها را برای ادامه تحصیل در خارج از ایران انتخاب کنید. هر سوال یا مساله ای درباره انتخاب دانشگاه هدف داشتید می توانید از طریق فرم مشاوره و یا در بخش کامنت ها، در پایین همین نوشته، مطرح کنید تا در اولین زمان ممکن پاسخ بدهیم. موفق باشید.

نگاهی به این دوره آموزشی بیندازید:

دو روش ساده و کاربردی برای جستجو و انتخاب دانشگاه مقصد

اهمیت مدارک زبان انگلیسی (TOEFL یا IELTS) در پروسه اپلای

اهمیت مدارک زبان (آیلتس یا تافل) در پروسه اخذ پذیرش تحصیلی

چرا در پروسه پذیرش تحصیلی، داشتن یک نمره خوب تافل یا آیلتس،

می تواند ناجی پرونده اپلای شما باشد؟

 

حتما این جمله را بارها و بارها شنیده اید که اگر تصمیم دارید برای اخذ پذیرش تحصیلی از دانشگاه های آمریکایی و اروپایی اقدام کنید، حتما به مدرک تافل یا آیلتس (TOEFL or IELTS) نیاز دارید! بله! درست است. واقعیت این است که ارائه یک مدرک زبان که نشان دهنده تسلط دانشجو به زبان دانشگاه مقصد باشد، یکی از پیش نیازهای فرایند اپلای است و معمولا در بخش نیازمندی های پذیرش وبسایت دانشگاه (Minimum requirements)، در بخشی تحت عنوان «Language proficiency» به آن اشاره می شود. اما اجازه دهید اضافه کنیم که موضوع زبان و تسلط به آن، چیزی فراتر از یک مدرک است و هر دانشجویی که قصد ادامه تحصیل در خارج را داشته باشد، باید برای تسلط بر زبان کشور مقصدش یک فکر اساسی کند. از این منظر، داشتن مدرک زبان، نه تنها برای اخذ یک پذیرش تحصیلی موفق ضروری است، بلکه مهم تر از آن، داشتن دانش کافی زبانی، برای پیشگیری از بسیاری مشکلات روزمره زندگی در کشور مقصد نیز بسیار ضروری است.

متقاضیان تحصیل در دانشگاه های انگلیسی زبان، اکثرا نیازمند ارائه یکی از دو مدرک تافل یا آیلتس هستند. در طول سال های اخیر، فاصله بین این دو مدرک زبانی کمتر و کمتر شده است، به طوری که امروزه در بیش از 90 درصد دانشگاه های انگلیسی زبان، هم مدرک آیلتس و هم مدرک تافل مورد پذیرش است. اما اگر دانشگاه مورد نظر شما به زبانی غیر از انگلیسی باشد، باید مدرک زبان خاص مورد نظر آن دانشگاه را ارائه کنید. مثلا دانشگاه های آلمانی زبان، مدرک سطح B1 را از داوطلبان خارجی درخواست می کنند. کشورهای فرانسه و آلمان، به شدت بر روی گسترش زبان های رسمی شان (فرانسوی و آلمانی) تاکید دارند و هرچند می توان در این کشورها در بسیاری از دانشگاه ها و رشته ها به زبان انگلیسی هم تحصیل کرد، اما تسلط به زبان رسمی آنها امتیاز مهم و ارزشمندی برای دانشجو محسوب می شود، به ویژه اگر علاقه مند به برخورداری از بورس و فاند هستید، حتما روی گزینه آموزش زبان فرانسه یا آلمانی تامل جدی داشته باشید.

 

 

از سوی دیگر، دانشگاه های آمریکای شمالی (ایالات متحده و کانادا) همراه با استرالیا، برای Language proficiency روی نمره آیلتس یا تافل تاکید دارند. اکثر دانشگاه ها هم نمره TOEFL و هم نمره IELTS  را می پذیرند. تافل بیشتر در دانشگاه های امریکا و  آیلتس اغلب در دانشگاه های کانادا و استرالیا جزو مدارک درخواستی است. دقت کنید آزمونی که انتخاب می کنید به دانشگاه و کشوری که برای آن اپلای می کنید بستگی دارد. اکثر دانشگاه ها نمره هر دو آزمون زبان را می پذیرند اما درصد نمره یا حد نصابی (Minimum band score requirement) که باید در هر آزمون بگیرید از دید دانشگاه های کشورهای مختلف متفاوت است و برای اطلاع در این زمینه لازم است به صفحه مربوط به Minimum Requirements و مشخصا قسمت English language proficiency در وبسایت دانشگاه مراجعه کنید.

به این ویدئوی آموزشی نگاهی بیندازید:

هرچند هر دانشگاهی حدنصاب خاص خودش را به متقاضیان اعلام می کند، اما می توانید مطمئن باشید که بیش از 90 درصد دانشگاه ها برای نمره آیلتس آکادمیک حد نصابی بین 6?5 تا 7?5 و برای نمره تافل نیز حد نصابی بین 80 تا 100 را درخواست می کنند. ضمن اینکه در این کشورها شما با آزمون GRE هم سروکار خواهید داشت که هرچند آزمون زبان محسوب نمی شود، اما برای موفقیت در آن به یک دانش زبانی بسیار خوب نیاز است. در واقع مدرک GRE، آزمون سنجش استعداد تحصیلی است که همچون آزمون SAT (آزمونی آمریکایی ویژه متقاضیان ورود به مقطع کارشناسی؛ چیزی شبیه به کنکور خودمان)، یک ساختار سه بخشی دارد. در این آزمون برخلاف آیلتس و تافل حدنصابی درخواست نمی شود، و معیار پذیرش در آن، حداکثر نمره در میان داوطلبان متقاضی است.

درباره زبان و مدارک آیلتس و تافل حرف برای گفتن زیاد است. اما اجازه دهید در این فرصت کوتاه، بیشتر بر روی اهمیت فوق العاده زبان تاکید کنیم و به شما یادآوری کنیم که برخلاف معدل، یا رزومه، یا دیگر مدارک اپلای، که ضعف و اشکال در آنها را می توان با تقویت بخش های دیگر پکیج مدارک جبران کرد، ضعف در مدرک زبان، با هیچ گزینه دیگری قابل جبران نیست. فرایند پذیرش اساسا به این صورت است که وقتی ارزیابان، پرونده شما را تحویل می گیرند و تصمیم می گیرند پکیج مدارک تان را مورد بررسی قرار دهند، ابتدا و قبل از هر چیز دیگری، مدرک نمره زبان تان را نگاه می کنند، و تنها بعد از اطمینان از اینکه شما میمنیموم مورد نیاز دانشگاه را آورده اید باقی پرونده شما ارزیابی خواهد شد.

با این وجود، و علی رغم اهمیت فراوان زبان، متاسفانه موضوع داشتن مدرک زبان، یکی از مهم ترین موانع بازدارنده ای است که بسیاری از دانشجویان خوب و موفق ایرانی، به خاطر آن، از پذیرش دانشگاه های برتر بازمی مانند. به عبارت دیگر، خیلی از دانشجویان نخبه و پرتلاش ایرانی، صرفا به این خاطر در پروسه اپلای شکست می خورند و یا اساسا ترجیح می دهند وارد آن نشوند که در بخش زبان دچار ضعف هستند و اعتماد به نفس کافی برای رفع این مشکل را ندارند. در حالی که دانشجویان چینی و هندی و ژاپنی و کره ای، با اینکه در مباحث علمی و توانایی های آکادمیک به مراتب از دانشجویان ما پایین ترند، صرفا به خاطر آموزش خوبی که در زبان انگلیسی (یا آلمانی یا فرانسه) داشته اند، فرصت های خوب پذیرش در دانشگاه های برتر دنیا را همراه با فول فاند به دست می آورند. امیدواریم این شرایط به زودی تغییر کند. و امیدواریم شما دوست خوبمان، راه متفاوتی را انتخاب کنید!

 

هر سوال یا مساله ای درباره زبان و آزمون های آیلتس و تافل داشتید می توانید از طریق فرم مشاوره رایگان و یا بخش کامنت ها، در پایین همین نوشته، مطرح کنید تا در اولین زمان ممکن پاسخ بدهیم. موفق باشید.

به این ویدئوی آموزشی نگاهی بیندازید: